در مسیر رسیدن به موفقیت، رقابت کردن ممنوع. 

در حال حاضر مشغول انجام چه کاری هستید؟ چه قدم‌هایی برای رسیدن به اهدافتون برداشتید؟ آیا تمام تمرکزتون روی تحقق رویاهاتونه و یا دائماً تو ذهنتون در حال رقابت با دیگران هستید؟

بیشتر افراد در همین لحظه که شما این مطلب و می‌خونید در حال رقابت کردن با افراد دیگه هستند. به‌طور‌مثال: چطور از دختر همسایه بهتر دیده‌ بشن. چطور از پسرعمو خود موفق‌تر باشند؟ چطور از همکار خود بالاتر باشند؟

شاید الان بپرسید: خوب رقابت کردن چه اشکالی داره؟

رقابت کردن زمانی معنا میده که دو نفر سرنوشت یکسانی داشته‌باشند. ما انسان‌ها با هم متفاوتیم و هر کدوم از ما سرنوشت منحصر‌به‌فردی داریم. راه رسیدن ما به آرزوهامون قطعا با هم فرق داره.

اجازه بدید تاثیر رقابت تو زندگی را با یک مثال از نویسنده معروف جول اوستین براتون شرح بدم.

جول اوستین در یکی از کتاب‌هاش اشاره‌ای به یکی از خاطراتش میکنه. اون میگه یک روز صبح مشغول دویدن تو پارک بودم که مردی از کنارم رد شد و از من جلو زد.

تصمیم گرفتم سرعتمو زیاد کنم و از اون جلو بزنم. هر کس من و تو اون شرایط میدید، فکر می‌کرد تو مسابقات المپیک شرکت کردم. بالاخره از اون مرد جلو زدم. حس خوبی داشتم. در حالی که اون مرد روحشم از این مسابقه خبر نداشت.

اما نکته جالب اینجا بود که وقتی به اطرافم نگاه کردم، فهمیدم از مسیر اصلی‌ام خیلی دور شدم. تمام تمرکز من این بود که از اون مرد جلو بزنم، به همین دلیل مسیر خودمو به کل فراموش کرده‌بودم. در نتیجه مجبور شدم دور بزنم و  تمام مسیر را برگردم.

این دقیقا همون اتفاقیه که موقع رقابت کردن با دیگران به سرمون میاد. تمام مدت تو فکر این هستیم که از دیگران جلو بزنیم، بهتر از بقیه لباس بپوشیم، موفق‌تر از اطرافیان خود به نظر برسیم و..... اما هنگامی که رقابت به پایان رسید، می‌بینیم جایی قرار داریم، که نباید باشیم.

در واقع این نوع رقابت کردن، نتیجه‌اش دور شدن از مسیر رسیدن به موفقیت شخصی‌مون است.

پس لطفی در حق خود کنید و انرژی پرشور خودتونو صرف رقابت‌های بیهوده نکنید.

موفق باشید.