چرا کودکم منزوی و گوشه‌گیره؟
چرا کودکم به هیچکس اعتماد ندارد؟ دلیل منزوی بودن کودکم چیست؟
داشتن یک کودک اجتماعی و خونگرم آرزوی هر مادروپدری است ولی متاسفانه این مساله برای خیلی از والدین در حد همان آرزو باقی می‌ماند.شاید باورتان نشود دیدن این صحنه که کودک گوشه‌ای ایستاده و با چشمانش بازی همسالان خود را دنبال می‌کند برای پدرومادر بسیار ناخوشایند است. به همین علت والدین دائماً در جستجوی حل این مشکل هستند. هر راهی را امتحان می‌کنند تا شاید به نتیجه‌ای برسند و اگر فایده‌ای نداشت، شروع به سوال پرسیدن از خود می‌کنند:
چرا فرزندم گوشه‌گیره؟ چرا از دیگران دوری میکنه؟ چرا به کسی اعتماد نداره؟ چرا نسبت به دیگران بدبینه ؟
جواب این سوالات در یک جمله خلاصه می‌شود:
فرزند شما احساس امنیت نمی‌کند.
زمانی که کودکتان احساس امنیت نکند قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیست. و این مشکل تا سالها حتی تا دوران پیری با وی همراه‌است.
شاید حالا این سوال برایتان پیش بیاد، چرا فرزندم احساس امنیت نمی‌کند؟
احساس امنیت و اعتماد کردن به دیگران در ۱۸ ماه نخست زندگی کودک بوجود می‌آید. این حس بعد از غذا خوردن مهمترین نیاز کودک زیر یکسال است. نیازی که اگر برآورده نشود آسیب جبران‌ناپذیری در آینده به بار خواهد آورد.
طبق تحقیقات دکتر اریکسون، زندگی هر فرد به هشت مرحله تقسیم می‌شود. اولین مرحله، مرحله اعتماد و عدم اعتماد است که بین تولد تا هیجده ماهگی است و مهمترین دوره در زندگی فرد است، زیرا دیدگاه فرد نسبت به جهان اطرافش در این دوره شکل می‌گیرد. در همین مرحله است که کودک به این نتیجه می‌رسد که آیا من می‌توانم به دیگران اعتماد کنم یا نه؟
هر چقدر در این دوره به کودک توجه شود و نیازهای او به موقع برآورده شود، حس اعتماد و امنیت بیشتری در وی بوجود می‌آید. اگر شرایط زندگی کودک در سال اول زندگی‌اش، مناسب باشد، او تا آخر عمر، فردی خواهد بود که دنیا را جایی مناسب برای زندگی و موفقیت می‌داند، می‌تواند روابط مبتنی بر اعتماد و هوشیاری با افراد برقرار کند و در نهایت، به خود اعتماد کند و همین اعتماد به نفس، زیرساخت توسعه فردی او در تمام زندگی‌اش خواهد بود.
بر عکس، مواردی مثل :
دیر عوض کردن پوشک ، در آغوش نگرفتن، گرسنگی و تشنگی، عرق سوز شدن پا، بیماری، شکستگی، سوختگی، فریاد زدن بر سر کودک و بی‌مهری نسبت به وی، همه و همه سبب از بین بردن حس اعتماد و امنیت در کودک می‌شود.
پس برای اینکه فرزندتان گوشه‌گیر و بدبین نشود، همیشه او را در آغوش بگیرید، با او صحبت کنید، مراقبش باشید، مدام لبخند بزنید، در اطرافش دعوا و جنجال به پا نکنید و با تمام وجود با او بازی کنید.
ممنون. مطلب جالبی بود چون خواهرزاده م همین طوره تا آخرش خوندم
سپاس به خاطر حضور گرمتون.
بعضی موقع ، بچه ها به پدر و مادر ها هم اعتماد نمیکنن